SCM تأثیر بسزایی در شرکت و مصرف کننده دارد.
فعالیت های مدیریت زنجیره تأمین می تواند باعث بهبود خدمات مشتری شود. آنها با اطمینان از اینکه محصولات لازم در مکان صحیح و در زمان مناسب در دسترس هستند ، می توانند رضایت مشتری را تضمین کنند. با افزایش سطح رضایت مشتری ، شرکت ها قادر به ایجاد و بهبود وفاداری مشتری هستند.
SCM همچنین با کاهش هزینه های عملیاتی یک مزیت عمده برای شرکت ها فراهم می کند. فعالیتهای SCM می توانند هزینه خرید ، تولید و کل زنجیره تأمین را کاهش دهند. کاهش هزینه ها با افزایش سود و گردش پول ، وضعیت مالی یک شرکت را بهبود می بخشد. علاوه بر این ، پیروی از مدیریت زنجیره تأمین بهترین شیوه ها می تواند استفاده بیش از اندازه دارایی های ثابت بزرگ مانند انبارها و وسایل نقلیه را به حداقل برساند با اجازه دادن به متخصصان زنجیره تأمین مجدد شبکه خود را طراحی کند ، به عنوان مثال برای حفظ سطح خدمات مشتری ضمن کارکردن پنج انبار به جای هشت ، کاهش هزینه های داشتن سه تسهیلات اضافی.
شاید نقش حیاتی SCM در جامعه کمتر شناخته و کمتر مورد درک واقع شود. SCM می تواند با بهبود مراقبت های بهداشتی ، محافظت از مردم در برابر افراط و شرایط جوی و حفظ زندگی به زنده ماندن انسان کمک کند. مردم برای تأمین مایحتاج مانند غذا و آب و همچنین داروها و مراقبت های بهداشتی به زنجیره های تأمین اعتماد می کنند. زنجیره تأمین همچنین برای تأمین برق به منازل و مشاغل بسیار حیاتی است و انرژی لازم برای نور ، گرما ، تهویه هوا و یخچال را تأمین می کند.
SCM همچنین می تواند کیفیت زندگی را با تقویت اشتغال زایی ، زمینه ای برای رشد اقتصادی و بهبود استانداردهای زندگی بهبود بخشد. این امر فرصتهای شغلی زیادی را فراهم می کند ، زیرا متخصصان زنجیره تأمین ، کلیه زنجیره های تأمین در یک جامعه را طراحی و کنترل می کنند و همچنین موجودی ، انبارداری ، بسته بندی و لجستیک را کنترل می کنند. علاوه بر این ، یکی از ویژگی های مشترک اکثر ملل فقیر عدم وجود زنجیره تأمین منابع توسعه یافته است. جوامعی با زیرساختهای زنجیره تأمین قوی و توسعه یافته - مانند شبکه های بزرگ راه آهن ، سیستم های بزرگراه بین شهری و مجموعه ای از فرودگاه ها و بندرها - می توانند کالا را با هزینه های پایین تر مبادله کنند ، به مصرف کنندگان این امکان را می دهند تا محصولات بیشتری را خریداری کنند ، بنابراین رشد اقتصادی و افزایش را فراهم می کنند.
فرآیندهای مدیریت زنجیره تأمین
هر مرحله اصلی حرکت یک محصول از طریق زنجیره تأمین - از مواد گرفته تا تولید و توزیع - دارای فرایندها و رشته های تجاری مجزایی است. بسیاری از آنها ده ها سال پیش به عنوان روش های مبتنی بر کاغذ آغاز شدند اما اکنون معمولاً در نرم افزارهای تخصصی مورد استفاده قرار می گیرند.
فرآیند SCM با مشخص کردن آنچه مشتریان می خواهند - آغاز می شود - مراحل اولیه برنامه ریزی زنجیره تأمین ، به طور سنتی یکی از دو دسته اصلی SCM را به همراه اجرای زنجیره تأمین در نظر می گرفت.
برنامه ریزی زنجیره تأمین با برنامه ریزی تقاضا آغاز می شود ، روندی برای جمع آوری داده های تاریخی مانند فروش گذشته و استفاده از آنالیز و مدل سازی آماری برای ایجاد یک برنامه پیش بینی یا تقاضا که بخش فروش و بخش های عملیاتی - مانند تولید و بازاریابی - می توانند انجام دهند. پیش بینی انواع و کمیت های تولیدی را تعیین می کند. برخی از شرکت ها برنامه ریزی تقاضا را به عنوان بخشی از یک فرایند رسمی به نام برنامه ریزی فروش و عملیات (S&OP) انجام می دهند که یک روند تکرار شونده جمع آوری داده ها ، بحث و گفتگو ، آشتی برنامه های تقاضا با برنامه های تولید و تصویب مدیریت را مشخص می کند. برخی از شرکت ها S&OP را در یک فرایند وسیع تر به نام برنامه ریزی یکپارچه تجارت (IBP) قرار می دهند که برنامه های سایر بخش ها را در یک برنامه واحد و شرکت قرار می دهد. https://youtu.be/bwl5ohf1qsg
در مرحله مهم بعدی ، برنامه ریزی تولید ، شرکت مشخصات کجا و چگونگی محصولات مورد نیاز در برنامه تقاضا را تولید می کند. (برنامه ریزی تولید نیز در صنایع دیگر از جمله کشاورزی و نفت و گاز مورد استفاده قرار می گیرد.) یک تنوع تنظیم دقیق تر - که بطور معمول در نرم افزار تخصصی خودکار انجام می شود - به نام برنامه ریزی پیشرفته به نام بهینه سازی منابعی است که به سمت تولید می روند و ایجاد می کنند.
برنامه ریزی مواد مورد نیاز (MRP) فرایندی است که متعلق به دهه 60 میلادی است که بیشتر تولید کنندگان برای اطمینان از مواد و اجزای کافی (مانند زیر مجموعه ها) از آن استفاده می کنند تا با استفاده از موجودی آنچه در دست است ، شناسایی شکاف ها و خرید ، در فرآیند تولید برای استفاده در دسترس باشد. یا موارد دیگر را درست کنید سند اصلی در MRP و برنامه ریزی تولید ، صورتحساب مواد (BOM) است ، یک لیست کامل از موارد مورد نیاز برای تهیه یک محصول.
MRP گاهی اوقات به عنوان بخشی از برنامه ریزی منابع تولید (MRP IIMRP را به سایر بخش ها مانند منابع انسانی و مالی گسترش می دهد. MRP و MRP II پیشینیان نرم افزار برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) بودند که به منظور ادغام فرایندهای اصلی شرکتها در هر صنعت طراحی شده است.
دو فرآیند پیچیده در اکثر مراحل اصلی SCM نقش مهمی ایفا می کند: مدیریت موجودی و تدارکات. مدیریت موجودی شامل تکنیک ها و فرمول های مختلفی برای تأمین کافی - از مواد اولیه یک کارخانه تولید ، که شاید در یک سیستم MRPMRP با موجودی موجود در آن کار کند.
تدارکات همه چیز مربوط به حمل و نقل و ذخیره کالا از ابتدای زنجیره تأمین ، با تحویل قطعات و مواد به تولید کنندگان ، تحویل کالاهای نهایی به فروشگاه ها یا مستقیم به مصرف کنندگان و حتی فراتر از آن برای سرویس دهی ، بازگشت و بازیافت محصول است - فرآیندی به نام تدارکات معکوس. مدیریت موجودی در کل فرآیند تدارکات دنباله دار است.
تدارکات ، که گاهی اوقات به عنوان منبع تهیه نامیده می شود ، فرایند یافتن تأمین کنندگان کالا ، مدیریت آن روابط و دستیابی به کالاها از نظر اقتصادی است - در کنار تمام ارتباطات ، مانند ارسال درخواست برای مناقصه و کاغذ ، از جمله سفارش خرید ، فاکتور و غیره. با توجه به اینکه در تمام نقاط زنجیره ای چه مقدار خریداری و فروخته می شود ، یکی از مؤلفه های اصلی مدیریت زنجیره تأمین است. بیشتر بازیکنان زنجیره تأمین - تأمین کنندگان ، تولید کنندگان ، توزیع کنندگان و خرده فروشان - دارای کارمندان تهیه تدارکاتی هستند.
منابع استراتژیک نوعی تکمیل و پیشرفته تر از خرید است که با هدف بهینه سازی فرآیند تهیه یک شرکت با بهره گیری از قدرت خرید تلفیقی خود و هم ترازی آن با اهداف کلی تجارت انجام می شود.
در عوض ، مدیریت روابط تأمین کننده (SRM) با تمرکز روی تأمین کنندگان شرکت که مهمترین موفقیت برای تقویت سیستماتیک روابط با آنهاست ضمن تقویت عملکرد بهینه ، به مسائل مربوط به منابع می پردازد.
